Choć zdarza się rzadko i w określonych przypadkach, bywa zagrożeniem dla zdrowia. Co dzieje się w organizmie, kiedy dostarczysz za dużo magnezu? Zobacz, jakie mogą być tego skutki i czym grozi jego przedawkowanie.
Hipermagnezemia — bo tak określa się stan, w którym w organizmie jest za dużo magnezu (czyli powyżej 1,2 mmol/l w surowicy krwi) — wiąże się z nieprzyjemnymi objawami, mogącymi w niektórych grupach osób wywołać niepożądane efekty zdrowotne.
Po czym poznać, że dostarczyliśmy za dużo tego pierwiastka? Jak objawia się przedawkowanie magnezu? Objawy mogą być nieswoiste.
Przeczytaj też: Jakie są rekomendowane normy magnezu?
Popularne są krążące opinie, że przedawkowanie magnezu nie jest możliwie. Ile w tym prawdy? Zdrowy organizm potrafi samoistnie wydalić nadmiar magnezu. Lekka hipermagnezemia może objawiać się biegunką, zawrotami głowy i uczuciem osłabienia, które mija samoistnie i w większości przypadków nie wymaga konsultacji lekarskiej.
Warto wiedzieć, że stan hipermagnezemii jest swojego rodzaju zatruciem tym pierwiastkiem i może mieć konsekwencje zdrowotne.
Stres, niedosypianie, niezdrowa dieta — to tylko niektóre przypadki, w których posiłkujemy się preparatami z magnezem.
Przeczytaj też: Dla kogo magnez? Zobacz, kto powinien zainteresować się suplementacją.
Kiedy nie czujemy się na siłach, pojawia się ospałość, wspomagamy się różnego rodzaju preparatami. To dobry nawyk, choć nietrudno w takiej sytuacji o przedawkowanie. Magnez, potas, witaminy — ich dawka powinna być dostosowana do wieku, wagi i stanu zdrowia (najlepiej ustalić ją podczas wizyty lekarskiej lub konsultacji z farmaceutą).
Często zdarza się, że w związku ze złym samopoczuciem instynktownie zwiększamy podaż mikroelementów, w tym magnezu. Zbyt wysoka dawka preparatów zawierających magnez, w połączeniu z dietą bogatą w ten składnik, może być przyczyną problemów zdrowotnych.
Przeczytaj też: Dieta bogata w magnez. Co zawiera dużo magnezu?
Ale przyjmowanie za dużej ilości magnezu nie jest jedyną przyczyną jego zbyt wysokiego poziomu w organizmie. Istnieją grupy osób, szczególnie wrażliwe na magnez, u których utrzymanie właściwego poziomu tego pierwiastka jest szczególnie kłopotliwe. Hipermagnezemia jest u nich związana ze schorzeniami lub przyjmowanymi lekami. Należą do nich osoby przyjmujące sole litu (np. w chorobie afektywnej dwubiegunowej), cierpiące na nadczynność tarczycy, nowotwory, choroby nadnerczy czy niewydolność nerek, wymagającą dializy.
Lekki stan przedawkowania magnezu nie daje objawów lub objawia się w postaci biegunki. Kiedy wartość stężenia magnezu we krwi przekracza 2 mmol/l, pojawiają się nudności, wymioty, mrowienie twarzy, zaczerwienienie, osłabienie pracy mięśni. Szczególnie niebezpieczna sytuacja dla zdrowia to przypadek, gdy mamy do czynienia z bardzo dużym stężeniem magnezu (5-7 mmol/l). Może dojść do porażenia mięśni, a co za tym idzie — niedrożności jelit, zatrzymania pracy serca czy zaburzenia oddychania. Sytuacja ta jest wykrywalna również w badaniu EKG, które wskazuje na nieprawidłową pracę mięśnia sercowego.
Zbyt wysoka ilość magnezu może wskazywać na:
Lekką hipermagnezemię leczy się objawowo lub podając leki moczopędne, zawierające furosemid. Ciężkie przypadki zazwyczaj wymagają hospitalizacji. Pacjentom podaje się kroplówki z wapniem.
Jeśli zażywasz magnez, a Twoje samopoczucie uległo pogorszeniu, warto, abyś skonsultował się z lekarzem.